Οι πέντε προτάσεις Καραμούζη για να γυρίσει σελίδα η χώρα
Πέντε προτάσεις για την ανάκαμψη της χώρας παρουσίασε μιλώντας σε εκδήλωση της ΔιαΝΕΟσις σε συνεργασία με τον ΣΒΒΕ στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ) και της Eurobank, Νίκος Καραμούζης.
Στην ομιλία του με θέμα «Ανάπτυξη: Πέντε Δράκοι και Πέντε Καταλύτες» ο κ. Καραμούζης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «Ατυχώς, η “ενοχλητική” αλήθεια είναι ότι ζήσαμε μια περίοδο που στα χρονίζοντα προβλήματα της χώρας απαντήσαμε πολλές φορές με λαϊκισμό, και κοντόφθαλμες πολιτικές και τακτικισμούς, με γνώμονα κυρίως το πολιτικό κόστος. Δεν δείξαμε ευθύνη, ειλικρίνεια, αυτοκριτική και θάρρος απέναντι στην κοινωνία, που έκανε και κάνει ακόμα πολλές θυσίες και για χρόνια πίστεψε το αφήγημα των κακών ξένων και των ευκολότερων λύσεων».
«Στόχος είναι να γίνει επιτέλους η Ελλάδα μια σύγχρονη, ανοικτή και ανταγωνιστική οικονομία αγοράς, με κοινωνική συνοχή, ένας τόπος ελκυστικός να ζεις, να εργάζεσαι, να παράγεις, να επενδύεις, να δημιουργείς» τόνισε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ενώ παρουσίασε τους «πέντε αναπτυξιακούς καταλύτες» για να αλλάξει σελίδα η χώρα.
1. Ο Πρώτος Αναπτυξιακός Καταλύτης είναι η Ανάδειξη μιας Νέας Δυναμικής και Εξωστρεφούς Επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα
H κρίση και οι μεταρρυθμίσεις, σε συνδυασμό με τις διεθνείς εξελίξεις στις αγορές και τις οικονομίες και την κατάρρευση της εγχώριας ζήτησης, ανέδειξαν μια νέα γενιά επιχειρηματιών, μια νέα ελληνική δυναμική επιχειρηματικότητα, ανθεκτική στις προκλήσεις των ανοικτών αγορών και του διεθνούς ανταγωνισμού.
Η επιχειρηματικότητα που κυριάρχησε πριν την κρίση, ήταν η επιχειρηματικότητα που: μεγάλωσε και πλούτισε σε καθεστώς προστασίας από τον ανταγωνισμό, σε μια κλειστή σχετικά οικονομία, με ευθεία εξάρτηση από κρατικές δουλειές με προνομιακούς όρους,
εκμεταλλευόμενη τα κοινοτικά προγράμματα, το χαμηλό κόστος χρήματος, τις σχέσεις με τις ΔΕΚΟ, τις επιδοτήσεις και την ταχύτατη αύξηση της εγχώριας ζήτησης και χρηματοδότησης, που λειτούργησε σε περιβάλλον φοροδιαφυγής και πελατειακών σχέσεων με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Σήμερα αναδεικνύεται μια νέα δυναμική επιχειρηματικότητα, που όχι μόνο επέζησε υπό «συνθήκες πολέμου» στη διάρκεια της κρίσης, αλλά αναπτύσσεται στην Ελλάδα και διεθνώς με κέρδη, σύγχρονα προϊόντα, θέσεις εργασίας και προστιθέμενη κοινωνική και οικονομική αξία.
Μια νέα επιχειρηματικότητα, χωρίς εξάρτηση από το κράτος, που στοχεύει τις ικανοποιητικές αποδόσεις, κέρδη, απασχόληση, δίκαιες αμοιβές, επενδύοντας, και αναλαμβάνοντας κινδύνους, ανταγωνιζόμενη επί ίσης όροις στη διεθνή ανοικτή αγορά, προσφέροντας ανταγωνιστικά ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, με σύγχρονες πολιτικές εταιρικής διακυβέρνησης και κοινωνικής ευθύνης, και λειτουργώντας σε ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον.
Μια νέα τολμηρή και δυναμική επιχειρηματικότητα ευθύνης και παραγωγικών δυνατοτήτων, κυρίως μεσαίων και μεγαλύτερων ελληνικών επιχειρήσεων που θα αποτελέσουν τις στέρεες βάσεις, τον δυναμικό πυλώνα του επόμενου αναπτυξιακού κύκλου.
2. Ο Δεύτερος Αναπτυξιακός Καταλύτης είναι η Συρρίκνωση του Οικονομικού Ρόλου του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα
Ο ρόλος και η επιρροή του δημοσίου τομέα στην οικονομία, π.χ. στην ενέργεια, τις τράπεζες, τις υποδομές, τις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες, που στο παρελθόν αποτελούσαν ατμομηχανή ανάπτυξης, περιορίζεται δραστικά, σε βαθμό πρωτοφανή για τη μεταπολεμική περίοδο.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, η διαφάνεια στις προμήθειες του δημοσίου, η σταδιακή ανάπτυξη του outsourcing, των παραχωρήσεων και των ΣΔΙΤ, η ανεξάρτητη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας, ο μειούμενος ρόλος των συντεχνιακών συνδικαλιστικών μειοψηφιών, ο περιορισμός του λαϊκισμού και των πελατειακών σχέσεων, η μάχη κατά της φοροδιαφυγής, και η λειτουργία Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, απελευθερώνουν πόρους και παραγωγικές δυνάμεις προς τον ιδιωτικό τομέα, καταργούν γραφειοκρατικούς κανόνες, ανοίγουν οικονομικές δραστηριότητες στον ανταγωνισμό, προσελκύουν επενδύσεις στην οικονομία και δημιουργούν νέες επενδυτικές και αναπτυξιακές ευκαιρίες.
Οι παραπάνω αλλαγές σταδιακά επίσης αποδυναμώνουν πολιτικούς και οικονομικούς μηχανισμούς και συστήματα στο δημόσιο τομέα και την κοινωνία που τα χαρακτήριζαν οι αδιαφανείς οικονομικές συναλλαγές, η σπατάλη πόρων και οι νοσηρές οικονομικές και κοινωνικές καταστάσεις και συμπεριφορές.
Περιορίζεται δηλαδή ο ρόλος ενός κρατικοδίαιτου οικονομικού και κοινωνικού συστήματος, μιας προστατευμένης επιχειρηματικότητας, εθισμένης στο εύκολο κέρδος και στην απουσία διαφάνειας και ανταγωνισμού.
Η αποδυνάμωση του οικονομικού ρόλου του κράτους δεν σημαίνει ότι η οικονομία της αγοράς θα πρέπει να λειτουργεί χωρίς κανόνες, αποτελεσματικούς θεσμούς, σύγχρονη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, ανεξάρτητες εποπτικές, ρυθμιστικές και ελεγκτικές αρχές, σύγχρονο και ευέλικτο εργασιακό πλαίσιο, χωρίς κοινωνικό κράτος και μέτρα στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, και συνθήκες ανταγωνισμού στις αγορές.
Διαβάστε περισσότερα στο newmoney